harm-ria-vietnam.reismee.nl

Van Hoi An naar Quy Nhon

Vandaag een reisdag, de langste van de hele Vietnam reis, we zitten vandaag dus voornamelijk in de bus.
We rijden door midden Vietnam, niet toeristisch. Het eerste gedeelte gaat door een duinlandschap met erg wit zand, het leek of het gesneeuwd had. Het is onvruchtbare grond, grote delen zijn in gebruik als kerkhoven. Het lijkt wel of dit land "vervuild" is met kerkhoven. Dit komt mede doordat crematie hier nog niet is ingeburgerd. Later rijden we weer door rijstvelden,het mooie hiervan dat de akkers volkomen waterpas liggen, dat moet ook wel want tijdens de groeiperiode van het rijst moet de akker een tiental centimeter onder water staan. Later zien we hele stukken land met kokosnoot bomen, Hiervan zullen we later in de Mekong Delta nog veel meer van gaan zien.
Tegen 11:30 uur komen we aan bij het plaatsje My Lay. In dit plaatsje heeft in de Vietnam oorlog op 16 maart 1968 een bloedbad plaats gevonden. Op deze plaats is een museum geplaatst, het oorspronkelijk plaatsje is min of meer geconserveerd met beton zoals de Amerikanen het hebben achter gelaten.

Bij het Amerikaanse leger was informatie binnen gekomen dat qeurrilla eenheden van de communistische Vietcon zich in deze plaats hadden verschanst. De Amerikaanse eenheden hadden zeer grote verliezen vlak voor dit incident te verwerken gehad. Van hogere hand kreeg een Amerikaanse eenheid opdracht de Vietcon op deze plaats uit te roeien. Er werden soldaten met helikopters gedropt die nog maar een paar maanden op Vietnamees grondgebied waren en dus met weinig ervaring. De tijd die ze hier hadden doorgebracht hadden ze alleen maar mede soldaten zien sterven door een vrijwel onzichtbare vijand. Hun wraakgevoelens waren diepgeworteld. De betreffende eenheid heeft het hele dorpje uitgemoord, de vijand was er niet aanwezig, alleen maar vrouwen, kinderen en oude mensen. De mannen van het dorp waren 's ochtends vroeg naar zee en land afgereisd voor hun werk (visserij en landbouw) Zij kwamen in de avond terug in het dorp, waarbij ze hun huizen verbrand en hun dierbaren vermoord aantroffen. Een Amerikaanse helikopterpiloot zag dat er iets niet klopte, er was geen tegenvuur en er vielen geen slachtoffers onder de Amerikaanse soldaten. Hij heeft met gevaar voor eigen leven de helikopter tussen het dorp en de vurende Amerikanen geland en heeft het vuren kunnen stoppen, daarmee heeft hij ca. 11 Vietnamezen kunnen redden. Dit incident heeft een kleine jaar later - toen werd dit incident pas bekend bij de media na mislukte pogingen om het in de doofpot te stoppen- bij de bevolking van Amerika het sentiment onder de burgerbevolking drastisch veranderd. Er werd geprotesteerd en terugkerende Vietnam soldaten (de veteranen) werden met de nek aangekeken.

In het museum hebben wij een film van dit tafereel gezien wat 25 jaar later is opgenomen door een KRO verslaggever, hij heeft deze plaats samen met de eerder genoemde helikopterpiloot bezocht rond maart 1993. Er indrukwekkend allemaal weer.
Na dit bezoek waarbij we een tropische regenbui over ons heen krijgen, vervolgen wij onze weg. We zien langs de weg vele Bomsai en Mandarijnen bomen kwekerijen. De Vietnamezen vieren kerst en Nieuwjaar in een keer, zij gebruiken geen kerstbomen maar de Bomsai en Mandarijnenbomen. Zij vieren dit begin februari, vier dagen lang is dan alles uit het dagelijks ritme. Toch zien wij nu hier en daar "onze" kerstbomen, ik denk dat dit met name op plaatsen is waar veel toeristen komen. Ronf vijf uur arriveren bij schemer ons hotel in Quy Nhon pal aan zee.




Reacties

Reacties

Atty de Vries

Wat een oorlogsgeweld! Logisch in zo'n land maar zie je daar nu nog veel van terug?

Jeanine

Interessant, maar tegelijk ook tragisch om de verhalen te horen die zich daar afspeelden.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!