De laatste reisdag in Vietnam, drijvende markt in de Mekong Delta

Op de vertrekdag (dinsdag) zijn we 's ochtends met een boot naar een andere riviertak van de gigantische Mekong delta gevaren dan gisteren en naar een drijvende markt geweest. Op deze plaats wordt handel gedreven in voornamelijk fruit. Bij deze handel gaat het met name om grote hoeveelheden. Dan moet je denken aan grote partijen kokosnoten, mango's etc. Er varen ook een paar kleine bootjes tussen, die fruit proberen te verkopen aan de vele toeristen die hier komen. Na dit bezoek werd met de terugreis van ca. 3 uren naar Saigon - de luchthaven - begonnen. We hebben nog een laatste lunch stop gemaakt, daar hebben we nog een groep foto gemaakt. Tegen vier uur plaatselijke tijd ( 10:00 uur Nederlandse tijd) stonden we op de luchthaven van Saigon. Vanochtend om 06:00 uur lande ons vliegtuig exact volgens schema op Schiphol. Het meest frustrerende was dat we komende vanuit de tropen, eerst onze auto ramen moesten krabben!

Wij hebben veel respect voor de bewoners Vietnam gekregen, ze hebben in de vorige eeuw heel wat oorlogen te verduren gehad, ze hebben de Chinezen, de Fransen, de Japanners, de Amerikanen en tot slot de Rode Khmer (Cambodja) allemaal uit hun land weten te verjagen. In deze oorlogen wisten ze door slimme acties de agressors te misleiden, al deze oorlogen hebben echter zeker aan Vietnamese zijde heel veel slachtoffers gekost waaronder ook veel jonge kinderen. Het land is door al deze oorlogen erg achterop geraakt, maar als je ziet hoe snel de ontwikkeling daar nu gaan, dan gaat dit land heel snel vooruit. De infrastructuur is echter nog belabberd. Het is een heel vruchtbaar land, er wordt enorm veel voedsel geproduceerd, ook vis is in grote hoeveelheden beschikbaar, het land heeft meer dan 2000 km kustlijn en er lopen talrijke rivieren door dit land. Het land behoort tot de dichtstbevolkte landen, dat zie je onmiddellijk aan het zeer chaotische verkeersbeeld met heel erg veel scooters. Het gemiddelde salaris van een Vietnamese werknemer is erg laag. Vakbonden hebben ze in dit land niet. Vietnam is een socialistische Republiek, echte verkiezingen zoals bij ons kennen ze niet.

Van Saigon - bezoek Mekong delta naar Can Tho

Vandaag gaan we de Mekong Delta bezoeken, dit ligt enkele uren rijden ten zuiden van Saigon. De rivier de Mekong ontspringt in de buurt van Tibet en loopt door China, langs Myanmar, Laos, Cambodja om in Vietnam via een grote Delta uit te monden op zee. Het is een van de langste rivieren. Na een koffiestop komen we op het punt waar we op de boot gaan, We maken een lange tocht door de Mekong Delta. De grond rond de Mekong Delta is heel vruchtbaar. Af en toe stromen grote delen van het landbouwgrond over en de rivier laat hier dan vruchtbare slib achter. Het landgedeelte is dan ook dicht begroeid met fruitbomen. De Mekong Delta is de fruit en rijst schuur van Vietnam. Hier groeien vele fruitsoorten, zoals de Mango, heel veel kokosnoten, bananen, ligees, drakenfruit etc. Op de boot ligt een hoeveelheid fruit, waar wij van mogen eten. Ik heb zelf o.a. een hele mango opgegeten, heerlijk! In de Mekong Delta meren wij aan voor de lunch. Bij de lunch krijgen we producten uit de Mekong Delta. Ik dacht dan zullen we wel veel fruit krijgen, maar ze hebben hier natuurlijk ook veel vis. Er wordt een hele vis per tafel geserveerd met de kop en staart er nog aan, niet mijn ding dus. Er wordt voorgedaan hoe je zelf een loempia kunt maken door de groente en het vis in een rijstpapier te rollen. Er komt nog een andere groep van FOX te lunchen, deze groep doet dezelfde reis als wij, maar dan in een iets lager tempo. Ik wist dat een broer van een collega van mij in deze groep zat, Ria herkende de persoon meteen. We hebben even met elkaar kennis gemaakt. We vervolgen na de lunch onze bootreis en bezoeken een familiebedrijf. Dit bedrijf maakt allerlei producten uit de vele producten uit dit gebied. Een en ander wordt op ambachtelijke wijze gemaakt. Zo zien we hoe rijstpapier wordt gemaakt, snoepjes vanuit kokosmelk etc. Er staan schalen met producten waarvan wij mogen proeven. Na dit bezoek aan dit hele leuke bedrijf gaan we naar het eindpunt van de bootreis. Onderweg zien we vele viskwekerijen, hier wordt onder andere de Pangasius gekweekt, welke bij ons verkrijgbaar is. We vervolgen onze reis naar Can Tho, dit is de laatste overnachting in Vietnam. Can Tho is de vierde grote stad van Vietnam en heeft ca. 800.000 inwoners. Morgen gaan we vanaf hier nog een drijvende markt bezoeken, daarna hebben we nog een lunch en rijden we terug naar de luchthaven van Saigon. Vanaf Saigon vliegen we in drie uren naar Hong Kong. Vanaf Hongkong vliegen we met een nieuw vliegtuig - Airbus industrie A350 -1000 - in dertien uren terug naar Amsterdam. Dit vliegtuig is vanaf 1 december j.l. in gebruik genomen. We komen naar verwachting woensdag 06:10 aan op Schiphol, dit zal een temperatuur shock geven we hebben nu een middagtemperatuur van 34 oC.

Verblijf in Saigon

Vanochtend zijn we weer op tijd op stap gegaan, naar het Cu Chi tunnelcomplex wat in de Vietnamoorlog door de Vietcong is gebruikt. Al eerder hebben we een dergelijk complex bezocht, maar deze is meer als toeristisch trekpleister bekend. Dagelijks komen hier bussen vol toeristen. Wij zijn de eersten en kunnen het complex daarom in alle rust bezichtigen. Het eerste deel van het complex is al gemaakt in de oorlog tegen de Franse kolonisten. Aanvankelijk was de lengte in die tijd 18 kilometer. In de Vietnamoorlog is dit uitgebreid tot 250 km met drie niveaus: 3; 6 en 9 meter onder maaiveld. Het was zelfs zo dat een Amerikaanse basis gedeeltelijk over een deel van dit complex is gebouwd. Het tunnelcomplex ligt te noordoosten van Saigon en sluit aan op de Ho Gi Min route (een door de Vietcong aangelegde bevoorradingsroute in het grensgebied met Cambodja in de jungle. Het complex is heel slim aangelegd met verborgen ingangen en boobytraps zoals kuilen met metalen spies verborgen onder een bladerdek etc. We hebben het allemaal kunnen zien. Ik ben nog door een gedeelte van 45 meter van de tunnels "gelopen" in gehurkte houding. De Amerikanen hebben slechts 18 km van de in totaal 250 km tunnels kunnen innemen. Ze werden steeds weer verrast door plotselinge Vietcon strijders die uit het niets verschenen.
Na dit bezoek zijn we naar de plaats gereden waar de foto (zie fotoserie) is genomen van de wereld beroemde "napalmmeisje" : Kim Phucs. Zij is op 9 jarige leeftijd slachtoffer geworden van een napalm bombardement en was daarbij voor meer dan 50% verbrand. Wij hebben haar geboortehuis bezocht, het is een restaurantje wat nu door haar schoonzus wordt gerund. Wij hebben daar een film gezien over Kim Phuc en hebben daar noedelsoep ge-eten. Kim Phucs woont nu in Canada, is getrouwd met een Vietnamees en heeft twee kinderen. Kim Phucs reist nu de hele wereld rond om haar verhaal te vertellen, onlangs is ze ook in ons land geweest. Ze heeft haar geboorteplaats een aantal keren nadien bezocht. Na het bezoek aan het ouderlijk huis van Kim Phuc hebben we de naastgelegen kerkje nog bezocht, aanvankelijk hadden ze bescherming gezocht in deze kerk.
Tegen 14:00 uur waren we terug in Saigon en hadden de rest van de dag ter vrije besteding. Ria en ik hebben de hoogste toren van Saigon bezocht en een drankje gedaan op de 50e verdieping. Daarna hebben we nog wat in het centrum gelopen. Ook Saigon heeft nog geen metro, er wordt wel heeldruk aan gewerkt, delen van de binnenstad waren afgezet, net zoals je dat enige tijd geleden in Amsterdam zag. Met 33oC en een hoge luchtvochtigheid is het daarna heerlijk op de hotelkamer met airco. Vanavond samen met een deel van de groep gaan we een restaurantje opzoeken voor het avondeten.

Van Phan Thiet naar Saigon (Ho Chi Min city)

Vandaag verlaten we de kust, en gaan landinwaarts richting Saigon. We rijden via de highway one, waar we een groot deel van onze reis over rijden. Langs deze weg is er voortdurend min of meer een lintbebouwing, Het is wel een vierbaans weg gescheiden door een betonmuur, maar zeker geen vierbaansweg zoals bij ons. Er rijden zowel auto's als vele scooters op deze weg. We stoppen heel even bij een drakenfruit plantage. Dat is wit fruit met zwarte pitjes en een paarse schil, Het is ook wel bij ons te koop. Het drakefruit wat bij ons te koop is komt uit Vietnam. Het ligt hier standaard bij ons ontbijt naast meloen, banaantjes en ananas. Onderweg maken we een koffiestop, langs de weg zijn steeds grote stopplaatsen met een soort overdekte plaats waar je aan tafeltjes kunt zitten en o.a. een kop koffie kunt drinken. We rijden naar een zeer vlak gedeelte van Vietnam, de bergen zullen we vanaf nu niet meer gaan zien. Links er rechts van de weg zien we koffie en rubber plantages. Vietnam is de tweede koffie exporterend land na Brazilië en voor Columbia. We naderen Saigon, het is een stad met 11 miljoen inwoners en daarmee de grootste stad van Vietnam. Volgens onze gids duurt het niet lang of de stad zal 15 miljoen inwoners tellen. We naderen de stad via een groene zone (dichte bebossing met palmbomen) met veel kleine riviertjes. We zien het hoogste gebouw van Vietnam, wereldwijd staat dit gebouw op de negende plaats. We rijden naar het stadscentrum en hebben daar een lunch. Na de lunch hebben we een stadstoer, we bezoeken eerst het oorlogsmuseum, dit museum handelt over zowel de Franse als de Amerikaanse oorlog (Vietnam oorlog). Hier gaan je ogen pas echt open. We zien hier hoe de Amerikanen met gif (ontbladeringsmiddelen) oorlog hebben gevoerd. Na de oorlog heeft dit geleid tot de geboorte van veel misvormde kinderen, hoe hypocriet kunnen de Amerikanen zijn. Daarna hebben we het Independence paleis (heel bekend van de foto met de door het hek rijdende tank bij de einde van de Vietnam oorlog) bezocht en een aantal Frans koloniale gebouwen, een authentiek postkantoor gebouwd met uitsluitend Franse materialen (1880) en de opera (concertgebouw). Na dit alles zijn we naar ons hotel gegaan waar we voor twee nachten verblijven. Vanavond hebben we een dinercruise over een rivier door Saigon.

Van Na Trang naar Phan Thiet

Vanochtend opgestaan om 05:30 ! Na het ontbijt rijden we vlak langs zee verder naar het zuiden, deze weg ligt er nog maar een paar jaar. We rijden over een oude Amerikaanse basis, er staan nog wat overblijfselen. We komen nu door een armoediger en minder druk gedeelte van Vietnam. De huizen hebben minder etages, het aantal etages van een huis bepaalt min of meer de rijkdom. Uiteindelijk zien we huisjes met nog slechts één bouwlaag en een dak van golfplaten. De omgeving veranderd ook, de grond is hier duidelijk minder vruchtbaar, de rijstvelden maken plaats voor meer een duinlandschap met geel zand. Af en toe zien we nu cactusplanten. De vegetatie is een stuk minder en de bomen zijn veel lager. Onderweg stoppen we een aantal keren bij een landschap van alleen maar duinen. We komen langs Cashew noot bomen, de gids verteld ons dat onderaan de vrucht, één cashew noot groeit, dat is dan ook de reden waarom cashew noten prijzig zijn. Overigens kun je de cashew noot alleen na gebrand te zijn eten, eet je ze ongebrand dat kan dat met de dood aflopen. We komen rond 13:00 uur aan op ons nieuw verblijf voor twee nachten. Het is een resort pal aan zee met zwembad. We hebben vanmiddag en morgen de gehele dag morgen ter vrije besteding. Zoeven al in zee gezwommen, ik heb respect voor de krachtige golven.

Van Quh Nhon naar Nha Trang (Benidorm van Vietnam)

We hebben vandaag tot rond het middaguur gereden, onderweg hebben we nog een bamboe bootjes makerij bezocht. Bij aankomst in Natrang hebben we de tempel Po Nagar bezocht. Dit is een bouwwerk -gebouwd op een heuvel- van het Champa rijk, ongeveer gebouwd rond 700. Het is een zeer toeristisch trekpleister. De bouwwijze van de tempel doet ons denken aan tempels die we al eens in Indonesië hebben gezien. En dat kan kloppen want de Champa's zouden afkomstig zijn van Java, Indonesië. Vervolgens hebben we met de gehele groep geluncht, het is alsof het eten steeds lekkerder wordt, nu eens geen kleffe witte rijst maar gebakken rijst, groente, kipfilet met een zoet sausje, vooraf hadden we tomatensoep. Na de lunch zijn we naar de haven gereden en met een boot naar een eilandje in zee gevaren. Alle bewoners op het eilandje leven van de visserij. Rond het eilandje lag het dan ook vol met vissersboten. Er wordt s'nachts gevist, tegen de ochtend komen de vissers terug op het eilandje. Het eilandje is autovrij, er rijden wel scooters. We zijn verbaasd over het grote aantal kinderen op de twee (basis en voortgezet) scholen die het eilandje telt. We varen terug naar de haven van Nha Trang en zijn rond 16:00 bij ons volgend hotel. Nha Trang ligt aan een lange boulevard, deze lange boulevard wordt wel het Benidorm van Vietnam genoemd. Hier komen heel veel toeristen uit Rusland en China. De boulevard is in beginsel gebouwd door de Franse kolonisten, de boulevard heeft nog een aantal monumentale gebouwen uit die tijd, zoals de "Opera". Vanavond gaan we met de gehele groep barbecueën bij de locals zoals onze gids dat noemt.

Van Hoi An naar Quy Nhon

Vandaag een reisdag, de langste van de hele Vietnam reis, we zitten vandaag dus voornamelijk in de bus.
We rijden door midden Vietnam, niet toeristisch. Het eerste gedeelte gaat door een duinlandschap met erg wit zand, het leek of het gesneeuwd had. Het is onvruchtbare grond, grote delen zijn in gebruik als kerkhoven. Het lijkt wel of dit land "vervuild" is met kerkhoven. Dit komt mede doordat crematie hier nog niet is ingeburgerd. Later rijden we weer door rijstvelden,het mooie hiervan dat de akkers volkomen waterpas liggen, dat moet ook wel want tijdens de groeiperiode van het rijst moet de akker een tiental centimeter onder water staan. Later zien we hele stukken land met kokosnoot bomen, Hiervan zullen we later in de Mekong Delta nog veel meer van gaan zien.
Tegen 11:30 uur komen we aan bij het plaatsje My Lay. In dit plaatsje heeft in de Vietnam oorlog op 16 maart 1968 een bloedbad plaats gevonden. Op deze plaats is een museum geplaatst, het oorspronkelijk plaatsje is min of meer geconserveerd met beton zoals de Amerikanen het hebben achter gelaten.

Bij het Amerikaanse leger was informatie binnen gekomen dat qeurrilla eenheden van de communistische Vietcon zich in deze plaats hadden verschanst. De Amerikaanse eenheden hadden zeer grote verliezen vlak voor dit incident te verwerken gehad. Van hogere hand kreeg een Amerikaanse eenheid opdracht de Vietcon op deze plaats uit te roeien. Er werden soldaten met helikopters gedropt die nog maar een paar maanden op Vietnamees grondgebied waren en dus met weinig ervaring. De tijd die ze hier hadden doorgebracht hadden ze alleen maar mede soldaten zien sterven door een vrijwel onzichtbare vijand. Hun wraakgevoelens waren diepgeworteld. De betreffende eenheid heeft het hele dorpje uitgemoord, de vijand was er niet aanwezig, alleen maar vrouwen, kinderen en oude mensen. De mannen van het dorp waren 's ochtends vroeg naar zee en land afgereisd voor hun werk (visserij en landbouw) Zij kwamen in de avond terug in het dorp, waarbij ze hun huizen verbrand en hun dierbaren vermoord aantroffen. Een Amerikaanse helikopterpiloot zag dat er iets niet klopte, er was geen tegenvuur en er vielen geen slachtoffers onder de Amerikaanse soldaten. Hij heeft met gevaar voor eigen leven de helikopter tussen het dorp en de vurende Amerikanen geland en heeft het vuren kunnen stoppen, daarmee heeft hij ca. 11 Vietnamezen kunnen redden. Dit incident heeft een kleine jaar later - toen werd dit incident pas bekend bij de media na mislukte pogingen om het in de doofpot te stoppen- bij de bevolking van Amerika het sentiment onder de burgerbevolking drastisch veranderd. Er werd geprotesteerd en terugkerende Vietnam soldaten (de veteranen) werden met de nek aangekeken.

In het museum hebben wij een film van dit tafereel gezien wat 25 jaar later is opgenomen door een KRO verslaggever, hij heeft deze plaats samen met de eerder genoemde helikopterpiloot bezocht rond maart 1993. Er indrukwekkend allemaal weer.
Na dit bezoek waarbij we een tropische regenbui over ons heen krijgen, vervolgen wij onze weg. We zien langs de weg vele Bomsai en Mandarijnen bomen kwekerijen. De Vietnamezen vieren kerst en Nieuwjaar in een keer, zij gebruiken geen kerstbomen maar de Bomsai en Mandarijnenbomen. Zij vieren dit begin februari, vier dagen lang is dan alles uit het dagelijks ritme. Toch zien wij nu hier en daar "onze" kerstbomen, ik denk dat dit met name op plaatsen is waar veel toeristen komen. Ronf vijf uur arriveren bij schemer ons hotel in Quy Nhon pal aan zee.

Verblijf in Hoi An (2)

Vanochtend zijn we om 08:00 uur vertrokken vanaf het hotel voor een lange fietstocht door de omgeving. We hebben zo de lokale bevolking in hun dagelijkse gang kunnen gadeslagen. We hebben een lokaal schooltje bezocht, heel bijzonder hoe enthousiast die kindertjes zijn bij een bezoek door toeristen. We hebben een soort groentekwekerij bezocht, later was er de mogelijkheid om op een buffel te gaan rijden. Een aantal uit onze groep hebben dat gedaan. Ik heb er van afgezien, vanwege de vele insecten op de buffel en om daarop nou met je blote benen op te gaan zitten. De fietstocht is afgesloten met een boortocht die ons weer terug bracht in de oude stad Hoi An.